REÏNCARNATIE  EN  CHRISTENDOM

Eerst even enkele verschillen tussen enerzijds de oosterse visie op reïncarnatie en anderzijds de universele reïncarnatie, waar men kennis van kan nemen bij de Universiteit van Christus (in de boeken van/via Jozef Rulof).

‘Oosterse  reïncarnatie’:
Men leeft soms als mens en soms als dier.
‘Universele reïncarnatie’:
Een mens komt altijd terug als mens en een dier komt altijd terug als dier.

‘Oosterse  reïncarnatie’:
Men blijft zólang op aarde reïncarneren, tótdat men voldoende ‘goede daden’, rituelen en meditaties gedaan heeft  én men zich bevrijd heeft van ‘verkeerde inzichten’. Pas daarna hoeft men niet meer op aarde geboren te worden.
‘Universele reïncarnatie’:
Iedereen reïncarneert eenzelfde aantal maal op aarde, om daarna in de geestenwerelden verder te leven en te ontwikkelen. Er zijn drie uitzonderingen dat men vaker op aarde reïncarneert:  1/ Indien men in z’n laatste levens moorden (mede-)gepleegd heeft. Dan moet men een of meerdere malen extra op aarde leven om dit ‘goed te maken’ en dan weer in harmonie vérder te kunnen.  2/ Indien men vanuit een ‘lichtsfeer/hemelsfeer’ een ‘opbouwende taak’ in de maatschappij op zich wil nemen. Men kan dan op eigen verzoek nog een extra leven op aarde krijgen.  3/ Indien men vanuit een ‘lichtsfeer’ nog iets  heel bewust wil beleven (bijvoorbeeld het moederschap of het embryonaal groeiproces), iets wat men niet in een geestenwereld kan beleven. Ook dan kan men op eigen verzoek nog een extra leven op aarde krijgen.

In de boeken van Jozef Rulof staat veel unieke informatie over reïncarnatie, uniek  omdat ze niet afkomstig is - direct of indirect - uit de oosterse wijsheid.
Met deze unieke informatie zou het christendom wellicht kunnen herleven en overleven, maar... dan zouden de ‘christelijke kerken’ deze wijsheid eerst moeten aanvaarden. Maar helaas ziet het daar voorlopig niet naar uit.

Wellicht geloofden de eerste christenen nog wél in reïncarnatie en hadden ze daarom toen nog zo veel bezieling.
We zullen eens kijken waarom deze reïncarnatie zo belangrijk is  voor een krachtig christelijk geloof.

Men komt met deze reïncarnatie-leer in ieder geval een stuk dichter bij de echte waarheid van het leven. En hoe dieper en zuiverder de waarheid is  die men kent, hoe krachtiger en stabieler het geloof (in voelen en denken).

Enkel argumenten voor reïncarnatie:
- Zonder deze reïncarnatie-leer kan men moeilijk uitleggen waarom een liefdevolle God ook EERLIJK is. Immers, liefdevol én oneerlijk of onrechtvaardig, dat combineert niet zo goed, en zou God onbegrijpelijk, vreemd en ongeloofwaardig maken. De moderne, nuchtere mens accepteert dit niet, met ontkerkelijking, materialisme enz. tot gevolg. Als iedereen maar één leven zou krijgen, en de één mag van de lieve God gezond geboren worden bij aardige, rijke ouders, terwijl de ánder van de lieve God  met aids of drugverslaving geboren wordt bij een arme, verbitterde moeder die in de prostitutie moet werken. DAN KLOPT ER TOCH IETS NIET !  Maar mét reïncarnatie is dit prima te verklaren en blijkt het leven wél eerlijk.
- Een ander argument voor reïncarnatie is de ‘natuurlijkheid’. Het is  in overeenstemming met de natuur, met de geleidelijke, natuurlijke opbouw. Indien men het vergelijkt met  hoe een boom groeit; ieder jaar een beetje dikker. Bij een oude boom  die doormidden gezaagd wordt, ziet men die geleidelijke groei aan de jaarringen. Die natuurlijke groei in kleine stapjes, ziet men terug bij de ontwikkeling van onze zielspersoonlijkheid. Ieder mensenleven is weer een stapje verder in onze geestelijke evolutie. En zoals het bij een boom  de zomer en de winter zijn, zichtbaar in de jaarringen, zó is het bij de mens de periode dat ie op aarde leeft  en de periode dat ie dood is, en slaapt, uitrust en vergeet, om daarna weer fris aan een nieuw leven te kunnen beginnen. Is dit niet veel natuurlijker  dan dat het karakter  ergens vóór de geboorte  zomaar uit de lucht komt vallen? Het leven is immers geen goocheldoos !
En, dat men z’n karakter van z’n ouders zou ‘erven’, is hier geen goed tegenargument, omdat men anders nooit een ‘zwart schaap’ in een gezin zou krijgen.
- Een verder argument voor reïncarnatie is , dat men dan bepaalde verschijnselen goed kan begrijpen en verklaren, zoals bijvoorbeeld: wonderkinderen, homosexualiteit/transsexualiteit en bijzondere gevoelsherinneringen.
Wonderkinderen hebben dit talent of gevoel in meerdere levens door hard werk kunnen opbouwen.
Homosexualiteit/transsexualiteit beleeft men op het punt, wanneer men bijvoorbeeld een aantal levens man geweest is, en dan in een ‘overgangstoestand’ leeft, vóórdat men dan een aantal malen vrouw wordt. Dit gaat volgens een sinusvormige golfbeweging; en ook hier zien we weer hoe natuurlijk dit is.
En dan hebben we nog de bijzondere gevoelsherinneringen die te maken hebben met vorige levens. Hier zijn boeken over geschreven en documentaires over gemaakt. Duidelijke, volledige herinneringen komen heel weinig voor, omdat het leven ons wil beschermen tegen de ballast en ellende uit vorige levens.
Maar bijna iedereen maakt wel eens mee, dat ie iemand voor de eerste maal ontmoet, en dat het na heel korte tijd lijkt  alsof men die persoon al lang kent. Dit gevoel zou men kunnen verklaren  indien men die persoon al in een vorig leven gekend heeft.
Verder maken velen wel eens mee, dat men voor de eerste maal op een plaats komt, misschien wel in het buitenland, waar men het gevoel krijgt  reeds ooit eerder geweest te zijn, zo’n vertrouwd gevoel, dat er ineens is  en men eigenlijk niet verklaren kan mits men er van uit gaat dat men daar lange tijd geleefd heeft in een vorig leven.
- Verder wil ik hier nog opmerken dat er tegenwoordig meer dan 1,3 miljard mensen leven die serieus in reïncarnatie geloven. En dan zijn er nog 2,1 miljard christenen die geloven in de ‘ERFZONDE’, zonder te beseffen waar die erfenis nou precies vandaan komt. Ligt het niet voor de hand dat die erfenis afkomstig is van vorige levens?

Hoe natuurlijk en logisch dit allemaal is, het vormt geen sluitend bewijs voor het bestaan van reïncarnatie. Het duidt wel sterk in de richting er van, maar het is geen ‘wetenschappelijk bewijs’. Al de voorgenoemde argumenten, zijn misschien voor mij en u wel voldoende om in deze reïncarnatie te (gaan) geloven, maar voor ‘de wetenschap’ helaas niet. Dan troost ik me met de gedachte, dat diezelfde wetenschap ook nog steeds nooit wetenschappelijk bewezen heeft  dat LIEFDE echt bestaat.

                     tekst Giel Heijmans